Καλησπέρα σας,
Ονομάζομαι Τουρνάκης Αλέξανδρος, αθλητής πετοσφαίρισης του σωματείου «Κέρκης Σάμου» όπου αγωνίζομαι τα τελευταία 3 χρόνια.
Είναι από τις σπάνιες φορές που εκφέρω γνώμη και, κυρίως, δημόσια αλλά το θεωρώ καθήκον μου να το κάνω αυτή την φορά. Θα ήθελα, λοιπόν, να αναφερθώ στην δυσαρέσκεια μου ως προς το σωματείο που αγωνιζόμουν ώστε να καταλάβει και ο κόσμος που μας παρακολουθεί ποιες είναι οι πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί ένας αθλητής (μιλώντας πάντα για τον τομέα της πετοσφαίρισης). Δυστυχώς, αυτός ο χώρος που τόσο αγαπάμε, ακόμη "διοικείται" από ανθρώπους που δεν σέβονται ούτε τον αθλητή και κατ’ επέκταση ούτε το ίδιο το άθλημα. Βρίσκομαι μέσα σε αυτόν τον χώρο τα τελευταία 17 χρόνια και έχω μείνει γιατί είναι κάτι που αγάπησα αληθινά και εξακολουθώ να το αγαπάω, παρόλο που διαρκώς προέκυπταν καταστάσεις ικανές να με απωθήσουν από αυτό. Αλλά νομίζω πως τώρα ήρθε η ώρα να αναφερθώ σε ορισμένες από αυτές.
Η δουλειά του αθλητή είναι να φέρει εις πέρας τους στόχους τους οποίους θέτει το σωματείο του. Και οφείλει να δίνει διαρκώς το 100% του εαυτού του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στην προηγούμενη αγωνιστική περίοδο (2022-23) η ομάδα δεν πέτυχε τους στόχους της. Αυτή η μη εκπλήρωση των στόχων έφερε ως αποτέλεσμα οι παίκτες να μείνουν όλοι απλήρωτοι (εκτός από έναν).
Ένας αθλητής, από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει την πορεία του στερείται πολλά πράγματα. Και πάνω απ' όλα, στερείται ελεύθερο χρόνο προκειμένου να τον αφιερώσει στην ομάδα. Η αφοσίωση είναι μια έννοια που συνοδεύει ως χαρακτηριστικό έναν αθλητή.
Το ίδιο όμως θα έπρεπε να συμβαίνει και από την πλευρά της ομάδας. Κι εδώ, θέλω να αναφερθώ στο σωματείο «Κέρκη Σάμου» που είναι εξαφανισμένο εδώ και τόσο καιρό, όπως και ο πρόεδρος της ομάδας. Δεν είχε κανείς από όλους τους εμπλεκόμενους με την ομάδα το θάρρος να μιλήσει στους παίκτες. Η συμπεριφορά τους είναι άκρως αντιεπαγγελματική και όχι μόνο. Πρόκειται για ανθρώπους που με το τέλος της σεζόν απλά εξαφανίσθηκαν. Μας άφησαν στον αέρα. Και ρωτάω τώρα, γίνεται μια τέτοια συμπεριφορά να γίνει ανεκτή από αθλητές που έχουν δώσει τόσα και τόσα μέσα στην χρονιά;
Η απάντηση είναι «ΟΧΙ». Μέσα στην χρονιά που πέρασε είχαμε να αντιμετωπίσουμε την πολλαπλή αλλαγή γηπέδων, τις απαράδεκτες συνθήκες μετακίνησης (ειδικά στους κρίσιμους αγώνες), καθώς και τις αλλαγές χωρίς καμία προειδοποίηση και συζήτηση τόσο παικτών όσο και προπονητικού επιτελείου. Επίσης, οι τσακωμοί, η πίεση, οι αλόγιστες απαιτήσεις και φυσικά το απαράδεκτο φαγητό που προσφέρθηκε στους αθλητές συμπλήρωσαν το παζλ μίας αντίξοης σεζόν.
Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Πάνω από όλα είναι ο σεβασμός προς τον αθλητή και τον άνθρωπο, ο οποίος εκπροσωπεί την ομάδα, αλλά και όλο το νησί. Προς τον άνθρωπο που κάνει διαρκώς θυσίες όπως είπαμε και προηγουμένως. Αυτό που έχει μείνει μέσα μου είναι μια βαθιά απογοήτευση, γιατί τα τελευταία δύο χρόνια έχασα πολλά πράγματα από την ζωή μου, όπως την δουλειά μου, τον ελεύθερο χρόνο μου, τις ασχολίες μου και πάντα προσαρμοζόμουν προκειμένου να τα καταφέρω. Προσέφερα χωρίς να περιμένω κάποιο αντάλλαγμα. Αυτό λέγεται αγάπη. Μπορεί να στεναχωρήθηκα, να νευρίασα, αλλά ποτέ δεν έφυγα.
Όπως είπα παραπάνω, δεν είναι θέμα χρημάτων μόνο, και ούτε θα κάτσω να παρακαλέσω για τίποτα. Απλά ήθελα να γνωστοποιήσω ότι γίνατε ένα ακόμη σωματείο που καταστρέφει ένα από τα πιο αγαθά αθλήματα.
Στους μόνους ανθρώπους που αξίζει ένα συγγνώμη και ένα ευχαριστώ είναι ο κόσμος στις κερκίδες που αφιέρωνε κι αυτός αντίστοιχα τον δικό του χρόνο για να έρθει να μας στηρίξει με τον τρόπο του, να φωνάξει και να μας δώσει κουράγιο. Αυτό ίσως να ήταν και το καλύτερο πράγμα της χρονιάς. Γιατί ήταν το μόνο που έμεινε καθαρό!
Η αγάπη του κόσμου!
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Με εκτίμηση,
Τουρνάκης Αλέξανδρος,
Αθλητής πετοσφαίρισης.
SamosSport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου