Στη Φιλοσοφία, στις Επιστήμες, στα Γράμματα, στις Τέχνες, στον Πόλεμο! Κύλησαν όμως ο καιρός και η ιστορία, το σοφό απόφθεγμα ξεχάστηκε, η τήρησή του απεμπολήθηκε και ο Αθλητισμός, ως ιδέα και πράξη, ενοχοποιήθηκε. Το σώμα έτσι παραμελήθηκε και ο νους για πολλά χρόνια παράλυσε.
Στα τέλη του 19ου αιώνα αναγκαίος ο Αθλητισμός και πάλι θεωρήθηκε και κύριο μέλημα των εθνικών πια Κρατών σιγά σιγά έγινε. Η ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας, η όλο και λιγότερη καταπόνηση του σώματος στην εργασία και στη διαβίωση και η βιομηχανοποίηση- τυποποίηση της καθημερινής τροφής, απαραίτητη για την υγεία των πολιτών την άθληση στις ημέρες μας πια κατέστησε. Οι λόγοι, όχι πλέον μόνο κοινωνικοί, πολιτιστικοί, εκπαιδευτικοί και, αν θέλετε, εθνικοί, αλλά και οικονομικοί, όπως πρόσφατα αποδείχτηκε.
Για κάθε 1 δολάριο, που στον Αθλητισμό επενδύεται, 3,2 δολάρια στο μέλλον εξοικονομούνται, από τις ετήσιες κρατικές δαπάνες για την Υγεία! Αυτό αμερικανικές έρευνες πριν από μερικά χρόνια απόδειξαν και από τότε τον Αθλητισμό, σε όλα του τα επίπεδα, η Κεντρική και οι Πολιτειακές Κυβερνήσεις πλουσιοπάροχα επιδοτούν. Καναδάς, Ενωμένο Βασίλειο, Γερμανία και άλλες χώρες το αμερικάνικο σχέδιο άμεσα υιοθέτησαν και νέους Νόμους ενίσχυσης και ανάπτυξης του Αθλητισμού τους φρόντισαν έγκαιρα να θεσπίσουν. Με το Κράτος, τις Περιφέρειες και τους Δήμους στην διαδικασία υποστήριξης αναλογικά και υπεύθυνα να εμπλέκονται, ώστε όλα τα είδη του Αθλητισμού, προς όφελος όλου του πληθυσμού, αρμονικά και ισότιμα να αναπτυχθούν. Με το κέντρο βάρους στον σχολικό και σωματειακό ερασιτεχνικό Αθλητισμό να εστιάζεται και μία περισσή φροντίδα στην άσκηση της μέσης και της τρίτης ηλικίας να δίνεται.
Στην Ελλάδα, τα παραπάνω σκόπιμα ή άθελα αγνοούνται, πονηρά πάντοτε παρακάμπτονται και θεωρίες φτηνής πολιτικής αλλά ακριβής αναποτελεσματικότητας έχουν πλέον καταντήσει. Παρά το γεγονός ότι η στήριξη του Αθλητισμού, συνταγματική επιταγή για την Πολιτεία αποτελεί (Άρθρο 16, παρ. 9), οι Περιφέρειες για την αναβάθμιση των Αθλητικών Φυτωρίων και τη συστηματοποίηση του Μαζικού Αθλητισμού εντέλλονται (Νόμος 3852/2010, Άρθρο 186, Κεφάλαιο Η, παρ. 19 α, β ) και η κυριότητα όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων στους Δήμους εδώ και χρόνια έχει περάσει. Το αθλητικό αποτέλεσμα όμως μηδέν! Και δεν το λέω εγώ, η σκληρή πραγματικότητα το κραυγάζει. Μία πραγματικότητα που μαρτυράει πως, στην παγκόσμια λίστα παιδικής παχυσαρκίας για αγόρια και κορίτσια 5-17 ετών, η Ελλάδα πρώτη ή δεύτερη τις τελευταίες δύο δεκαετίες φιγουράρει (Διεθνής Σύνδεσμος Μελέτης Παχυσαρκίας).
Ένα έγκλημα αθλητικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, οικονομικό και εθνικό, με όποιες συνέπειες όλα τους και ειδικότερα το τελευταίο έχουν σε Υγεία, Εργασία και Άμυνα. Με ηθικούς αυτουργούς τους
γονείς και φυσικό αυτουργό το Κράτος ή και αντίστροφα αν θέλετε. Το έγκλημα όμως έγκλημα παραμένει, που κάπως μετριάζεται από κάποιους ρομαντικούς, οι οποίοι με τον ερασιτεχνικό Αθλητισμό ασχολούνται. Αυτοί οι ελάχιστοι και μάλλον τρελοί, μόνοι και αβοήθητοι, ζωντανό τον Αθλητισμό κρατάνε και την ευκαιρία σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, νέους και νέες δίνουν, ώστε να αθληθούν και από τα αποτελέσματα αυτής της άθλησης τα ίδια τα παιδιά, η κοινωνία αλλά και η απούσα Πολιτεία να ωφεληθούν.
Μόνον όταν κάτι το καλό επιτευχθεί, οι πολιτικάντηδες όλων των βαθμίδων της διοίκησης στο βήμα ανεβαίνουν, δεκάρικους λόγους για να εκφωνήσουν, τα καλά του Αθλητισμού για να εξάρουν, υποσχέσεις για να δώσουν και το «νους υγιής εν σώματι υγιεί» για να υπενθυμίσουν! Σε σχετικούς και άσχετους! Ενώ, όλο τον υπόλοιπο καιρό, με τον κομματικό έλεγχο, την ημέτερη χειραγώγηση και την πολιτική εκμετάλλευση του Αθλητισμού αποκλειστικά ασχολούνται. Στη χώρα, όπου η ιδέα του Αθλητισμού κάποτε θεοποιήθηκε!
Αυτά το ολίγα, γιατί τώρα τελευταία πολλοί εκσυγχρονιστές του Αθλητισμού έχουν παρουσιαστεί και τα δικά του ο καθένας λέει…
Στα τέλη του 19ου αιώνα αναγκαίος ο Αθλητισμός και πάλι θεωρήθηκε και κύριο μέλημα των εθνικών πια Κρατών σιγά σιγά έγινε. Η ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας, η όλο και λιγότερη καταπόνηση του σώματος στην εργασία και στη διαβίωση και η βιομηχανοποίηση- τυποποίηση της καθημερινής τροφής, απαραίτητη για την υγεία των πολιτών την άθληση στις ημέρες μας πια κατέστησε. Οι λόγοι, όχι πλέον μόνο κοινωνικοί, πολιτιστικοί, εκπαιδευτικοί και, αν θέλετε, εθνικοί, αλλά και οικονομικοί, όπως πρόσφατα αποδείχτηκε.
Για κάθε 1 δολάριο, που στον Αθλητισμό επενδύεται, 3,2 δολάρια στο μέλλον εξοικονομούνται, από τις ετήσιες κρατικές δαπάνες για την Υγεία! Αυτό αμερικανικές έρευνες πριν από μερικά χρόνια απόδειξαν και από τότε τον Αθλητισμό, σε όλα του τα επίπεδα, η Κεντρική και οι Πολιτειακές Κυβερνήσεις πλουσιοπάροχα επιδοτούν. Καναδάς, Ενωμένο Βασίλειο, Γερμανία και άλλες χώρες το αμερικάνικο σχέδιο άμεσα υιοθέτησαν και νέους Νόμους ενίσχυσης και ανάπτυξης του Αθλητισμού τους φρόντισαν έγκαιρα να θεσπίσουν. Με το Κράτος, τις Περιφέρειες και τους Δήμους στην διαδικασία υποστήριξης αναλογικά και υπεύθυνα να εμπλέκονται, ώστε όλα τα είδη του Αθλητισμού, προς όφελος όλου του πληθυσμού, αρμονικά και ισότιμα να αναπτυχθούν. Με το κέντρο βάρους στον σχολικό και σωματειακό ερασιτεχνικό Αθλητισμό να εστιάζεται και μία περισσή φροντίδα στην άσκηση της μέσης και της τρίτης ηλικίας να δίνεται.
Στην Ελλάδα, τα παραπάνω σκόπιμα ή άθελα αγνοούνται, πονηρά πάντοτε παρακάμπτονται και θεωρίες φτηνής πολιτικής αλλά ακριβής αναποτελεσματικότητας έχουν πλέον καταντήσει. Παρά το γεγονός ότι η στήριξη του Αθλητισμού, συνταγματική επιταγή για την Πολιτεία αποτελεί (Άρθρο 16, παρ. 9), οι Περιφέρειες για την αναβάθμιση των Αθλητικών Φυτωρίων και τη συστηματοποίηση του Μαζικού Αθλητισμού εντέλλονται (Νόμος 3852/2010, Άρθρο 186, Κεφάλαιο Η, παρ. 19 α, β ) και η κυριότητα όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων στους Δήμους εδώ και χρόνια έχει περάσει. Το αθλητικό αποτέλεσμα όμως μηδέν! Και δεν το λέω εγώ, η σκληρή πραγματικότητα το κραυγάζει. Μία πραγματικότητα που μαρτυράει πως, στην παγκόσμια λίστα παιδικής παχυσαρκίας για αγόρια και κορίτσια 5-17 ετών, η Ελλάδα πρώτη ή δεύτερη τις τελευταίες δύο δεκαετίες φιγουράρει (Διεθνής Σύνδεσμος Μελέτης Παχυσαρκίας).
Ένα έγκλημα αθλητικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, οικονομικό και εθνικό, με όποιες συνέπειες όλα τους και ειδικότερα το τελευταίο έχουν σε Υγεία, Εργασία και Άμυνα. Με ηθικούς αυτουργούς τους
γονείς και φυσικό αυτουργό το Κράτος ή και αντίστροφα αν θέλετε. Το έγκλημα όμως έγκλημα παραμένει, που κάπως μετριάζεται από κάποιους ρομαντικούς, οι οποίοι με τον ερασιτεχνικό Αθλητισμό ασχολούνται. Αυτοί οι ελάχιστοι και μάλλον τρελοί, μόνοι και αβοήθητοι, ζωντανό τον Αθλητισμό κρατάνε και την ευκαιρία σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, νέους και νέες δίνουν, ώστε να αθληθούν και από τα αποτελέσματα αυτής της άθλησης τα ίδια τα παιδιά, η κοινωνία αλλά και η απούσα Πολιτεία να ωφεληθούν.
Μόνον όταν κάτι το καλό επιτευχθεί, οι πολιτικάντηδες όλων των βαθμίδων της διοίκησης στο βήμα ανεβαίνουν, δεκάρικους λόγους για να εκφωνήσουν, τα καλά του Αθλητισμού για να εξάρουν, υποσχέσεις για να δώσουν και το «νους υγιής εν σώματι υγιεί» για να υπενθυμίσουν! Σε σχετικούς και άσχετους! Ενώ, όλο τον υπόλοιπο καιρό, με τον κομματικό έλεγχο, την ημέτερη χειραγώγηση και την πολιτική εκμετάλλευση του Αθλητισμού αποκλειστικά ασχολούνται. Στη χώρα, όπου η ιδέα του Αθλητισμού κάποτε θεοποιήθηκε!
Αυτά το ολίγα, γιατί τώρα τελευταία πολλοί εκσυγχρονιστές του Αθλητισμού έχουν παρουσιαστεί και τα δικά του ο καθένας λέει…
Γιάννης Γρηγορακάκης
Αντιπρόεδρος ΕΠΣ Σάμου
Αντιπρόεδρος ΕΠΣ Σάμου
SamosSport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου