Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους, Θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στην ομάδα της Α.Ε.Καρλοβάσου η οποία κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο της χρονιάς και σίγουρα είναι κάτι που θα τους δώσει δύναμη, πίστη, χαρά και ενθουσιασμό για τη δύσκολη συνέχεια. Συγχαρητήρια στη δική μου ομάδα, τον Πυθαγόρα, διότι όλα τα παιδιά που έπαιξαν αλλά και όσοι δεν έπαιξαν, έδωσαν την ψυχή τους για να πάρουμε την νίκη, αλλά παρόλο που είχαμε τις ευκαιρίες δεν μετουσιόθηκαν σε γκολ, κάτι που έπραψε το Καρλόβασι, δύο φάσεις δύο γκολ.. Συγχαρητήρια στις διοικήσεις των ομάδων που παλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες, οικονομικές και όχι μόνο, για να μπορούμε να παίζουμε ποδόσφαιρο. Βέβαια το πιο ενθαρρυντικό από όλα ήταν ότι οι δύο ομάδες έχουν επενδύσει πολλά στα τμήματα υποδομής και αυτό είναι κάτι που μόνο θετικά μπορεί να φέρει. Συγχαρητήρια στην ΕΠΣ Σάμου που δεν ξέχασε ανθρώπους, οι έχουν συνδέσει άρρηκτα το όνομά τους με το Σαμϊακό ποδόσφαιρο, τιμώντας τους μέσω των οικογενειών τους. Συγχαρητήρια στον πολύ κόσμο που ήρθε στο γήπεδο και είχε άψογη συμπεριφορά και έδωσε τον οβολό του για έναν αγνό σκοπό. Να επισημάνω την παρουσία του Νίκου Οικονόμου, του Αλέξη Κομνηνού και του Μανώλη Σάρδη οι οποίοι ήρθαν από το Βαθύ για να καλύψουν δημοσιογραφικά και φωτογραφικά τον αγώνα , όπως κάνουν πάντα ακούραστα και αφιλοκερδώς. Συγχαρητήρια στην διαιτητική τετράδα που ήταν όλα τους νέοι και φερέλπιδες διαιτητές οι οποίοι προσπάθησαν να σφυρίζουν ότι βλέπουν, παρόλα τα κάποια λάθη τους (Προσωπική γνώμη), αλλά άνθρωποι είναι όχι Θεοί. Να επισημάνω την άψογη συμπεριφορά των αθλητών, των προπονητών και των διοικήσεων που βοήθησαν να διεξαχθεί ένα άρτιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Μετά όλα τα παραπάνω θα ήθελα όλοι οι συμπαίχτες μου να αφήσουμε στη ιστορία το παιχνίδι, να δούμε και να αναλύσουμε τα λάθη μας και να προσηλωθούμε στην διεκδίκηση του Κυπέλλου και στην υπεράσπιση του τίτλου του Πρωταθλητή. Έχουμε κάνει μεγάλα βήματα προς τα μπρος τα τελευταία 7 χρόνια και αυτά προήλθαν από τις μεθοδικές, προσεγμένες και συγκρατημένες κινήσεις της διοίκησης, την αγάπη του κόσμου που μας ακολουθεί παντού από Σάμο μέχρι Ικαρία, Νάξο, Μυτιλήνη, Χίο και παντού. και αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος να πιστεύω ότι ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑΚΑΪΙΚΑ ΤΗ ΧΩΡΑ, αν αναγκαστούμε να αγωνιζόμαστε εκεί, και βέβαια τις προσωπικές θυσίες την αυταπάρνηση και την αγάπη αρκετών παιχτών, διαχρονικά, στο σύλλογο. ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ....ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΑΓΑΠΑΜΕ... Όσο για μένα προσωπικά νιώθω ευλογημένος που ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στα 20 μου χρόνια, που έκανα φιλίες ζωής μέσα από την ομάδα και τον αθλητισμό, που η ομάδα μου με στήριξε στις δύσκολες στιγμές της ζωής και χάρηκε στις προσωπικές μου χαρές, που αυτή τη στιγμή συνεχίζω να έχω συμπαίχτες εκπληκτικά παιδιά και που συνεχίζω να αγωνίζομαι. Το τελευταίο μου όνειρο είναι να μπορέσω να ανεβώ επίπεδο ποδοσφαιρικά για να μπορέσω να βοηθήσω ουσιαστικά την ομάδα τόσο στους αγώνες όσο και στις προπονήσεις (ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΧΤΕΣ , υπό τις οδηγίες του κόουτς ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ) και βέβαια να δω το γιο μου τον Κωστή, αν του αρέσει βέβαια η μπάλα, να φοράει τη φανέλα της ΤΙΜΗΜΕΝΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ Α.Ψ.Ε.Σ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΚΟΝΤΑΚΑΙΪΚΩΝ. και να μπορέσω να κρεμάσω τα παπούτσια μου Με εκτίμηση, Βελονάκης Κ. Γιώργης
ΥΓ: Ο λόγος που έγραψα τα παραπάνω είναι ότι εκφράζομαι καλύτερα όταν γράφω, παρά όταν μιλώ.
ΥΓ: Ο λόγος που έγραψα τα παραπάνω είναι ότι εκφράζομαι καλύτερα όταν γράφω, παρά όταν μιλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου