Συνέντευξη για το Samossport.gr από τη βοηθό διαιτητή της ΕΠΣ Σάμου Αλίκη Ι. Ρίγλη.

Ερώτηση 1: Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη διαιτησία; 

«Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο. Από πολύ μικρή παρακολουθούσα μπάλα στην τηλεόραση είτε μαζί με τον πατέρα μου είτε με τους φίλους μου. Η περίοδος της απόφασής μου να ασχοληθώ με τη διαιτησία του ποδοσφαίρου συνέπεσε με το γεγονός συμμετοχής μου στη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του Καρλοβάσου που είχε συσταθεί το 2007 και των διαφόρων τουρνουά 5Χ5 που συμμετείχα με αντρικές ομάδες, φίλοι μου που με καλούσαν να πάω για να συμπληρώσουν ομάδα. Όταν άκουσα ότι γίνεται σχολή και επειδή δεν συνεχίστηκε η γυναικεία ομάδα δεν έχασα την ευκαιρία, άλλαξα μετερίζι στο χώρο που τόσο πολύ αγαπούσα.
Συνέβαλε η έντονη δυναμικότητα του χαρακτήρα μου και με τις γνώσεις που θα αποκτούσα, καθώς και την εμπειρία σκέφτηκα να το τολμήσω και να σταθώ επάξια στο τοπικό πρωτάθλημα του νησιού».

Ερώτηση 2:  Πως νιώθει μια γυναίκα μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο;

«Στην αρχή ξεκίνησα με δειλά βήματα, σαν ψάρι έξω από τα νερά του, σταθερά και με έντονη προσπάθεια να εναρμονιστώ και να με αποδεχτεί ο αντρικός πληθυσμός ισάξια με τους άντρες της διαιτησίας. Ομολογώ ότι αυτό είναι δύσκολο όμως αν το παλέψεις διαβάζοντας πολύ καλά το «Ευαγγέλιο» του ποδοσφαίρου που δεν είναι άλλο από τον ΚΑΠ, αποκτώντας εμπειρία διαχειρίζοντας σε κλάσματα δευτερολέπτου σωστά τις φάσεις που συναντάς, εφαρμόζοντας με ευλάβεια τους κανόνες και διατηρώντας το ήθος σου και την αξιοπρέπεια σου το πετυχαίνεις χωρίς να το καταλάβεις. Όπως έχω ξαναπεί ένα γυναικείο λάθος στο χώρο αυτό έχει πολλαπλάσια βαρύτητα απ’ ότι το αντίστοιχο λάθος που θα γίνει από έναν άντρα. Βρίσκεσαι συνεχώς υπό αμφισβήτηση λόγο φύλου, οπότε το προσωπικό μου στοίχημα ήταν να ξεπεράσω όλα τα κλισέ και να κερδίσω το σεβασμό, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλεται ασκώντας κατάχρηση της εξουσίας που σου δίνει η στολή του διαιτητή. Με όλους αυτούς τους παράγοντες ήρθε η δικαίωση , διότι τι θα μπορούσε να κάνει μία ξανθιά μέσα στο γήπεδο…χαχαχαχα. Σοβαρότητα πάνω απ’ όλα και κανένα δικαίωμα να κάνει κάποιος τέτοιου είδους δεύτερες σκέψεις δεν επέτρεψα ποτέ εντός του αγωνιστικού χώρου».

Ερώτηση 3:Πως σας αντιμετωπίζουν οι ποδοσφαιριστές;

«Με απόλυτο σεβασμό. Δεν έχω κανένα παράπονο πάνω σ’ αυτό. Όσοι προσπάθησαν να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη μου, με την πολυετή παρουσία μου στο χώρο, καθώς και το ήθος μου τους απέδειξα ότι εκεί μέσα, καθ’ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων μου δεν υπάρχει καμία διαφορά στο φύλο παρά μόνο στο μυαλό με απόλυτο σύμμαχο τη γνώση. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, σημασία έχει πως τα διαχειρίζονται οι αξιωματούχοι του αγώνα και να μην υπάρχει δόλος πίσω από αυτά, ώστε να μην αλλοιώνονται αποτελέσματα και να δυσφημίζεται ο θεσμός του ποδοσφαίρου. Η εμπειρία μου μου έχει διδάξει ότι η σωστή διαχείριση είναι να σέβεσαι τον παίκτη και να μην αντιδράς στην υπερπροσπάθεια που καταβάλλει τη στιγμή που οι παλμοί του είναι στο ζενίθ».

Ερώτηση 4:Παίξατε με επιτυχία πολλά ντέρμπυ στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Λέσβου, ενώ στη Σάμο σχεδόν κανένα, που πιστεύετε οφείλεται αυτό;

«Πράγματι στην ΕΠΣ Λέσβου είχα την ευκαιρία να σταθώ σε πολύ δύσκολα παιχνίδια, με τεράστιο ανταγωνισμό, σε δυσχερείς αγωνιστικούς χώρους, με ακραίες καιρικές συνθήκες, με το επίπεδο των παικτών να είναι αρκετά υψηλό, υπό την επίβλεψη παρατηρητή διαιτησίας και φυσικά με παράγοντες που είχαμε συναντηθεί σχεδόν σπάνια έως και καθόλου. Η ΕΠΣ Λέσβου λόγο των τεράστιων χιλιομετρικών αποστάσεων είχε δύο ομίλους στην Α’ Κατηγορία και έναν στη Β’, με αποτέλεσμα να μην αγωνιζόμαστε συχνά με τις ίδιες ομάδες. Ο λόγος που έπαιξα αρκετά ντέρμπυ είναι διότι παρακολουθούσα ανελλιπώς τα μαθήματα που διεξαγόταν από τον δάσκαλό μας κύριο Γεώργιο Κουκούλα και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο Αρχιδιαιτητής και μέντοράς μου κ. Στρατής Παπουτσέλης παρακολουθώντας τη συνεχή άνοδο της πορείας μου και δεν σας κρύβω ότι είναι πολύ αυστηρός και δίκαιος με τους διαιτητές. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σύνδεσμος διαιτητών ΕΠΣ Λέσβου πέρα από την φοβερή οργάνωση, απαρτίζεται από τεράστιο δυναμικό αξιολογημένων διαιτητών που είχα τιμή να συνεργαστώ και αγγίζει τα 50 περίπου μέλη. Όπως αντιλαμβάνεστε αν δεν είχα σταθεί σωστά δεν θα έπαιρνα κάθε Σαββατοκύριακο 2 με 3 αγώνες, ημιτελικό και αγώνες κατάταξης Α’ και Β’ κατηγορίας μέσα σε λίγους μήνες που συμμετείχα στο πρωτάθλημά τους και με τόσα πολλά ταλέντα να διαπρέπουν σε Εθνικές κατηγορίες.

Όσον αφορά τη Σάμο, θα ήταν άδικο να πω ότι δεν συμμετείχα καθόλου σε ντέρμπυ. Μπορεί να ήταν ελάχιστα αλλά πλέον λόγο εμπειρίας θεωρώ ότι θα συμμετέχω από δω και στο εξής κανονικά. Θεωρώ ότι ο λόγος που δεν συμμετείχα στο ξεκίνημά μου ήταν καθαρά για να με προστατέψουν. Πιστεύω ότι έχει αναπτυχθεί σχέση εμπιστοσύνης μετά από τόσα χρόνια μιας και τους έχω βγάλει ασπροπρόσωπους μέχρι τώρα και να μπορέσω και εγώ να συμμετέχω σε τελικούς και ντέρμπυ χωρίς να έχουν το άγχος οι άνθρωποι ότι δεν θα μπορέσω να τα καταφέρω με ευχέρεια. Άλλωστε απ’ ότι διαπίστωσα στην ΕΠΣ Λέσβου η αρχή της Επιτροπής είναι να προστατεύει τους αξιολογημένους από τα τοπικά ντέρμπυ που πάντα αποτελούν αγκάθι στην πορεία τους».

Ερώτηση 5: Κάποιο περιστατικό που έχει χαραχθεί στη μνήμη σας;

«Μετά από τόσα χρόνια φαντάζομαι όλοι όσοι ανήκουν στο χώρο της διαιτησίας έχουν να θυμούνται ευχάριστα και δυσάρεστα συμβάντα που χάραξαν την πορεία τους. Έτσι κι εγώ πολλά περιστατικά συνέβαλλαν στο να αλλάξω τρόπο σκέψης, νοοτροπία και πάντα με γνώμονα τη δικαιοσύνη. Αυτό αποζητούν όλοι στο πρόσωπο ενός διαιτητή. Ευτυχώς οι καλές στιγμές για μένα ήταν περισσότερες και δεν έχω να θυμάμαι έντονες αρνητικές αντιδράσεις και αλλοιώσεις αποτελεσμάτων, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έκανα λάθη. Όλοι κάνουν λάθη διότι τρέχεις 90 λεπτά με πολλούς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το μυαλό σου, την ψυχολογία σου, την οπτική σου και την αντίληψή σου. Όποιος πει ότι είναι αλάνθαστος για μένα λέει ψέματα. Το θέμα είναι να μην είναι επαναλαμβανόμενα και να αποσκοπούν σε δεύτερες σκέψεις. Εγώ τα λάθη μου τα παίρνω σοβαρά από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα και ο αυστηρότερος κριτής είναι ο ίδιος μου ο εαυτός, μιας και είμαι τελείως αυτοδίδαχτη στο χώρο.
Αλλά επειδή το αναφέρατε θα σας πω ένα περιστατικό που έχει λίγο δόση χιούμορ και θα το θυμάμαι πάντα γιατί με έκανε να κοκκινήσω… Το δεύτερο χρόνο συνέβη…έπαιζα στο γήπεδο της Σάμου και δύο παίκτες διεκδικώντας τη μπάλα σε πλάγιο άουτ, έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μου. Εγώ είχα κάνει ήδη την υπόδειξή μου στέκοντας προσοχή και με το χέρι μου σε έκταση δείχνοντας με τη σημαία μου την κατεύθυνση. Συνειδητοποιώ ότι ο πρώτος παίκτης για να μη με ρίξει κάτω και να με προστατέψει από τη φόρα του αντιπάλου του με πήρε αγκαλιά και έπεσε πάνω του….χαχαχα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι επικράτησε στο γήπεδο από τα πειράγματα των φιλάθλων και στη συνέχεια στο σπίτι μου διότι παρευρισκόταν και ο μπαμπάς μου εκεί για να με καμαρώσει…Άλλαξα όλη την παλέτα των χρωμάτων στο πρόσωπό μου».

Ερώτηση 6: Πως σας αντιμετωπίζουν οι παράγοντες;

«Στην αρχή με επιφύλαξη. Στη συνέχεια, επειδή λίγο πολύ στα τοπικά πρωταθλήματα γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας δεν έχω παράπονο από προσβολές και ακραίες κακές συμπεριφορές, διότι τους αντιμετωπίζω με απόλυτο σεβασμό χωρίς να δίνω δικαιώματα, κοιτάζοντας πάντα να διατηρώ χαμηλούς τόνους και να διακρίνω την αγάπη που έχει ο καθένας στην ομάδα του. Δεν σας κρύβω ότι αρκετοί μάλιστα λόγο του σεβασμού που τρέφουν στο πρόσωπό μου με προστατεύουν πάντα βάζοντας σε τάξη τυχόν διαμαρτυρίες των παικτών τους σε αποφάσεις μου που δεν τους είναι αρεστές. Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις παραγόντων που ξεσπούν χωρίς να το θέλουν και που δεν μπορούν να διαχειριστούν σωστά τον εαυτό τους, όμως εγώ συνεχίζω να κάνω τη δουλειά μου σωστά και στο τέλος μου δίνουν το χέρι και έτσι διαπιστώνω ότι δεν είναι κάτι προσωπικό».

Ερώτηση 7: Πως αντιδράτε στα χυδαία υβριστικά συνθήματα από την εξέδρα;

«Καλή ερώτηση…Ίσως ήταν ο πιο μεγάλος φόβος μου στο να γίνω διαιτητής. Δόξα το Θεό δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι χυδαίο, αλλά ούτε και σεξιστικό που συμβαίνει συνήθως. Στην αρχή ομολογώ είχα το αυτί μου τεντωμένο, μήπως τυχόν ακούσω κάτι από κάποιον που δεν θα μου αρέσει και ειδικά αν θα είχε ποτέ να κάνει με την οικογένεια μου θα μπορούσα να σκεφτώ και ακραίες αντιδράσεις λόγο του χαρακτήρα μου, όμως η διαιτησία με βοήθησε πολύ στο να πειθαρχώ τον εαυτό μου και να έχω τον απόλυτο αυτοέλεγχο. Τώρα μπαίνω στο γήπεδο σαν να μην υπάρχει κερκίδα, λες και παίζω μόνη μου, είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω λες και βάζω βουλοκέρι στ αυτιά μου πριν την έναρξη του αγώνα. Άλλωστε όσοι βρίζουν χυδαία αυτοί πρέπει να ντρέπονται όχι εγώ που προστατεύω τους παίκτες να μην χτυπήσουν και να παραμείνουν αρτιμελής. Είναι γνωστό ότι στο γήπεδο οι περισσότεροι πηγαίνουν να ξεσκάσουν με οποιοδήποτε τρόπο και δεν γνωρίζουν ούτε το 1/10 του κανονισμού ο οποίος αλλάζει ραγδαία κάθε σεζόν, παρόλα αυτά έχουν άποψη διαιτητή, προπονητή, παίκτη κλπ. Είναι μία μόνιμη τακτική και στοιχειώδη έλλειψη παιδείας που επικρατεί χρόνια τώρα, άλλωστε αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό βέβαια επέρχεται με την εμπειρία. Ή το αποδέχεσαι ή κρεμάς τα παπούτσια σου».

Ερώτηση 8:  Ποια η αντιμετώπιση από τους συναδέλφους σας διαιτητές;

«Έχω φίλους στο χώρο που έχουμε άριστη συνεργασία, με σέβονται, με αγαπάνε και μου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη όταν αγωνιζόμαστε μαζί, υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν υπάρχει χημεία μεταξύ μας και θέλουν συνεχώς να σε υποτιμούν και να σε αμφισβητούν. Προσπαθώ από μέρους μου να είμαι συνεργάσιμη με όλους και όταν μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο να γίνομαι ομάδα με τους συναδέλφους μου, να παίρνω πάντα τα καλά στοιχεία μαθαίνοντας από αυτούς και να προσφέρω πάντα τη βοήθεια και την προστασία μου κάνοντας τον εχθρό αδερφό μου. Έξω από τον αγωνιστικό χώρο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ποτέ δεν κρίνω συνάδελφο ακόμη και αν κάνει το μεγαλύτερο λάθος, όταν όμως βρεθώ κατ’ ιδίαν θα του το πω ο κόσμος να χαλάσει. Ίσως γι αυτό και δεν είμαι αρεστή σε όλους, λόγο της ευθύτητας του χαρακτήρα μου. Ο χώρος της διαιτησίας είναι από τους πιο ανταγωνιστικούς και δύσκολα αποκτάς αληθινές φιλίες. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθώ στο Σύνδεσμο της ΕΠΣ Λέσβου. Δεν έχω δει πιο μεγάλη αγκαλιά να με υποδέχεται δύο φορές στην ομάδα του, δεν είδα ούτε μια στιγμή κακία, παρά μόνο υγειές ανταγωνισμό και θαυμασμό στα πρόσωπα που το απαρτίζουν. Να φανταστείτε αναμέναμε κάθε Σαββατοκύριακο αμέσως μετά τους αγώνες να συναντηθούμε σε χωριό που ένωνε όλες τις διαδρομές για να φάμε όλοι μαζί και να σχολιάσουμε τα λάθη μας χωρίς να κατακρίνει ο ένας τον άλλον. Εκεί όντως έχω αρκετά καλούς φίλους. Και εδώ έχω απλά είναι λίγοι που αγαπώ και θαυμάζω χρόνια. Ελπίζω να αλλάξει αυτό με τα νέα παιδιά που εντάχτηκαν στο δυναμικό μας».

Ερώτηση 9: Σφυράτε και στο ποδόσφαιρο σάλας. Ποιες είναι οι διαφορές και ποιο είναι πιο δύσκολο;

«Ναι έχω την τιμή να αγωνίζομαι στη Β’ Εθνική κατηγορία και αυτού του χώρου. Οι διαφορές είναι αρκετές. Το futsal έχει τη λογική του 11Χ11, αλλά αποτελείται από κανονισμό και τεχνικές του handball, του basket και του ποδοσφαίρου. Οι αγώνες του διεξάγονται σε κλειστό γυμναστήριο και οι αποστάσεις που διανύεις είναι πολύ μικρές. Ο βαθμός δυσκολίας μειώνεται σημαντικά εάν έχεις σφυρίξει στο 11Χ11 αλλά όχι ότι δεν δυσκολεύεσαι με το χρόνο που σταματά διαρκώς όταν η μπάλα βγαίνει εκτός γηπέδου, οπότε δεν ξέρεις εκ των προτέρων τη διάρκειά του και οι επαφές των παικτών εφόσον δεν υπάρχει ανάπτυξη δεν είναι πάντα ευδιάκριτες από την πλάγια γραμμή. Αν με ρωτήσετε ποιο αγαπώ περισσότερο θα σας πω σίγουρα ότι είμαι λάτρης του 11Χ11, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν μου αρέσει και ότι δεν είναι μία πιο ήπια πλευρά του ποδοσφαίρου με καλύτερες συνθήκες διεξαγωγής και γρήγορη ανέλιξη στο χώρο της διαιτησίας».

Ερώτηση 10: Τι στόχους έχετε ως διαιτητής, μέχρι που ονειρεύεστε να φτάσετε;

«Αν σας έλεγα ότι ονειρεύομαι να φτάσω στο σαλόνι της super league θα γελούσατε μαζί μου…χαχαχα. Κανείς δεν σταματά να ονειρεύεται όταν έχει πρότυπο τον Κολίνα, τη Μήτση, τον Παπουτσέλη, τον Μοιραδωράκη και τη Μπάλιακα που με ενέπνευσε να συνεχίσω και πλήθος άλλων διαιτητών που θαυμάζω. Όντας ρεαλίστρια και επειδή ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία είμαι αρκετά ταπεινή και προσγειωμένη ώστε να θέλω να αποτελώ ταλέντο. Στόχος μου είναι να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερη και να μπορώ να διαπρέπω σε κάθε αγώνα, από το πιο μικρό σαλόνι έως και τις Εθνικές κατηγορίες που έχω την τιμή να αγωνίζομαι κατακτώντας μέρα με τη μέρα την κάθε κορυφή που συναντώ. Φιλοδοξίες και όνειρα κάνουμε όλοι, οι ευκαιρίες όμως είναι ελάχιστες».

Ερώτηση 11: Τι θα συμβουλεύατε μια γυναίκα που σκέφτεται να ασχοληθεί με τη διαιτησία;

«Αν αγαπάει πραγματικά το ποδόσφαιρο και έχει σκοπό να δουλέψει με ήθος, με αξιοπρέπεια, με διάβασμα και προπόνηση να μην το σκεφτεί ούτε λεπτό. Να το τολμήσει. Θα πρέπει βέβαια να διαθέτει γερό στομάχι και να μην πιστεύει ότι επειδή ανήκει στο γυναικείο φύλο ότι δεν χρειάζεται να παλέψει για την καταξίωση. Θα το κάνει καθημερινά και σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άνδρες. Αξίζει η κάθε προσπάθεια που θα καταβάλλει και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε κοπέλα που έχει ενδοιασμούς. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ανήκω στο χώρο αυτό και πρόθυμη να βοηθήσω κάθε κοπέλα που επιθυμεί να ενταχθεί στο χώρο. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο».

Ερώτηση 12: Ποιους θέλετε να ευχαριστήσετε;

«Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω…Πρώτα απ’ όλα την οικογένεια μου που όλα αυτά τα χρόνια με στηρίζει σε κάθε μου βήμα, την ΕΠΣ Σάμου που μου έδωσε την εναρκτήρια ευκαιρία, τον Πρόεδρό μας και Αντιπρόεδρο της ΕΠΟ κύριο Βακάλη Νικόλαο, την ΕΠΣ Λέσβου για την εξέλιξή μου, όπου φιλοξενήθηκα ως εκπαιδευτικός δύο φορές στο νησί, έχοντας καθοδηγητή μου τον εξαίρετο μύθο του Ελληνικού ποδοσφαίρου τον Στρατή τον Παπουτσέλη, το δάσκαλό μου Κουκούλα Γεώργιο, τον αρχιδιαιτητή της ΕΠΣ Πειραιά και φίλο μου κ. Χάρη Μοιραδωράκη που πίστεψε στις ικανότητές μου εξ αρχής, την Ανδριάννα τη Μπάλιακα πρώην διαιτητή της Football league η οποία αποτέλεσε πρότυπο για μένα, όλους τους συναδέλφους διαιτητές της ΕΠΣ Σάμου και Λέσβου, δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω το Παναγιώτη το Συμεωνίδη παρατηρητή της Super league II για τις φετινές ευκαιρίες που μου έδωσε μαζί με τον Αρχιδιαιτητή και πολύ καλό φίλο το Δημήτρη Βαλή. Επίσης ευχαριστώ όλους όσους ανήκουν στην ποδοσφαιρική κοινότητα που με έχουν σεβαστεί και το δείχνουν μέσα και έξω από το γήπεδο (παίκτες, παράγοντες, δημοσιογράφοι κ.λπ.) και ένα τεράστιο ευχαριστώ σε σας κύριε Νίκο που είστε δίπλα μου τόσα χρόνια με πολύτιμες συμβουλές και που πιστέψατε από την πρώτη στιγμή ότι έχω ικανότητες και θα φτάσω ψηλά».

SamosSport.gr