Γεώργιος Βελονάκης: «Πρέπει να ξέρεις πότε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και πώς θες να σε θυμούνται!»

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, Γεώργιος Βελονάκης, της ομάδας του ΑΨΕΣ Πυθαγόρα παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο SamosSport.gr περιγράφοντας την πολύχρονη ποδοσφαιρική εμπειρία του.

Στην προσωπική ανακοίνωση σου για την αποχώρησή σου αγωνιστικά από το χώρο του ποδοσφαίρου χαρακτηρίζεις την ομάδα σου, ΑΨΕΣ Πυθαγόρας Κοντακαιίκων, με το ουσιαστικό «οικογένεια». Τι σημαίνει για εσένα ακριβέστερα;

«Τον Πυθαγόρα τον χαρακτηρίζω οικογένεια επειδή θεωρώ ότι με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο. Γνώρισα ανθρώπους που με στενοχώρησαν για το καλό μου, που μου στάθηκαν στα δύσκολα αλλά πιστέψτε με, το κυριότερο ήταν ότι είδα ανθρώπους να χαίρονται και να συμμετέχουν ουσιαστικά στις χαρές μου. Επίσης, μέσα από αυτήν την οικογένεια γνώρισα όλη την Σάμο και από τις δραστηριότητες της ένιωσα ότι μπορώ να προσφέρω στη τοπική κοινωνία. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας που πραγματικά με συγκίνησε. Τις προάλλες μίλαγα με ένα παλιό μου συμπαίχτη που έτυχε να τον έχω και σαν παίκτη στο παιδικό την περίοδο 2009-2010, όταν βοηθούσα την παιδική ομάδα. Ο συγκεκριμένος το καλοκαίρι του 2009 είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στο πόδι, που δεν ξέραμε πότε και αν θα παίξει ξανά μπάλα. Μου θύμισε, λοιπόν, ότι εκείνη την περίοδο, πριν την έναρξη των αγώνων, μαζευόμασταν στο πάγκο όλη η ομάδα και αντί 1,2,3 Πυθαγόρας… φωνάζαμε το όνομα του όλοι μαζί για να του δείξουμε ότι παίζουμε για αυτόν και αυτός ήταν ένας λόγος που τον έκανε να παίξει ξανά ποδόσφαιρο διότι όπως μου είπε φοβόταν πολύ. Το αποτέλεσμα τώρα είναι να τον θαυμάζω εγώ και όλη η Σάμος στα γήπεδα. Τέτοια μόνο σε μια οικογένεια μπορείς να τα βρεις...»

Πώς αισθάνεσαι μετά από δεκαέξι (16) χρόνια ενεργός αθλητής να «κρεμάς» τα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια;

«Ουσιαστικά δεν είναι δεκαέξι (16) αλλά εικοσιένα (21) διότι στη Κρήτη έπαιζα μπάσκετ και είχα μάθει σε αυτή τη ζωή. Τώρα νιώθω σαν ψάρι έξω από το νερό... Δεν το έχω αντιληφθεί ακόμα αλλά πρέπει να ξέρεις πότε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και πώς θες να σε θυμούνται.»

Κατά την διάρκεια της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας σου, ποια είναι η καλύτερη και χειρότερη στιγμή της;

«Η καλύτερη στιγμή στη ποδοσφαιρική μου διαδρομή ήταν όταν οι συμπαίκτες μου, ο προπονητής, γενικός αρχηγός και γενικά όλη η διοίκηση μου έκαναν την τιμή να σηκώσω έναν τίτλο ως αρχηγός μαζί με το γιο μου. Μάλιστα σε εκείνη την απονομή ήμουν μαζί με το Παναγιώτη Σαπουνά ο οποίος είχε μαζί του και αυτός τον γιο του. Θεωρώ ότι η εν λόγω απονομή ήταν συμβολική διότι έδειχνε το μέλλον, δηλαδή η αξία των τίτλων είναι η επένδυση στη νέα γενιά. Αντίθετα, η χειρότερη στιγμή μου ήταν όταν πέρσι πριν την έναρξη του παιχνιδιού Πυθαγόρας-ΣΘΕ ζήτησα από τον προπονητή και το γενικό αρχηγό να μιλήσω στα παιδιά και τους ανακοίνωσα ότι σταματάω και προσπάθησα σε δυο (2) λεπτά να τους πω τι μου πρόσφερε αυτή η ομάδα και για το "βάρος" αυτής της φανέλας που φοράνε...»

Γήπεδο Κοντακαιίων· Είναι γνωστές οι επικρατούσες συνθήκες. Πώς είναι να αγωνίζεσαι σε ένα ακατάλληλο γήπεδο;

«Για εμάς που μάθαμε να παίζουμε μπάλα στα χωράφια και τους δρόμους, που είχαμε για κάθετα δοκάρια δύο πέτρες και για οριζόντιο μια νοητή ευθεία περίπου μισό μέτρο πάνω από τον τερματοφύλακα, το γήπεδο αυτό φάνταζε "παλατάκι". Αυτά, όμως, ως προς το συναίσθημα διότι κατά τα άλλα είναι δύσκολο το καλοκαίρι να αναπνέεις τη σκόνη και το χειμώνα να κυλιέσαι στις λάσπες. Δεν θέλω να πω παραπάνω, απλά εύχομαι σύντομα όλα αυτά να είναι παρελθόν όπως ανακοίνωσε και στο πανηγύρι μας η πρόεδρος του ΔΟΠΟΝΑΣ, κυρία Ανδρεάδη.»

Ως παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και πατέρας, ποια θα ήταν η συμβουλή σου προς τον γιο σου για την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο;

«Η συμβουλή μου είναι να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, να σέβεται και να ακούει τους προπονητές του, να αγαπάει τους συμπαίκτες του, να εκτιμάει τους αντιπάλους του, να μην προσβάλλει το συναίσθημα των οπαδών της αντίπαλης ομάδας, να έχει τη νοοτροπία ότι οι διαιτητές είναι μέρος του παιχνιδιού και αθλητές, να προσπαθεί να φτάσει εκεί όπου δεν μπορεί αλλά πάνω από όλα να είναι ΤΑΠΕΙΝΟΣ.»

Ποιους ανθρώπους θα ήθελες να ευχαριστήσεις οι οποίοι σε έχουν βοηθήσει ποδοσφαιρικά;  

«Καθαρά ποδοσφαιρικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μπάμπη Σαλαμαλέκη, που ήταν ο πρώτος μου προπονητής και δούλεψε αρκετά μαζί μου κάνοντας με να πιστέψω στον εαυτό μου. Τον Ηλία Αναγνώστου που ήταν ο τελευταίος μου προπονητής αλλά συνεργαστήκαμε πολλά χρόνια και μου έμεινε αυτό που μου έλεγε "Κάνε το Απλό και θα είσαι ο Καλύτερος" . Θεωρώ ότι κέρδισα πολλά από τον Ηλία και ήμουν τυχερός που τον γνώρισα τόσο σαν προπονητή όσο και σαν άνθρωπο. Για να ευθυμήσουμε θα σου πω ότι η κινητήριος δύναμη για να βελτιωθώ ήταν ότι ένιωθα ότι με "αδικούσε". Επίσης, καθαρά ποδοσφαιρικά θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τη Βαγγελιώ, τη γυναίκα μου η οποία με ανεχόταν και με στήριζε όλα αυτά τα χρόνια. Βέβαια για να έρθει στο γήπεδο της έλεγα "Έλα σήμερα θα σκοράρω" και μια φορά που έβαλα δύο γκολ στον ημιτελικό με το Πολυκράτη ήταν στην Αθήνα. Ευτυχώς που υπάρχει και βίντεο του SamosSport.gr, αλλιώς δεν θα το πίστευε.»

Κατά την διάρκεια της νέας ποδοσφαιρικής περιόδου 2018-19 θα βρίσκεσαι εκτός αγωνιστικού χώρου. Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σου σχετικά με το ποδόσφαιρο;

«Αυτή τη στιγμή δεν έχω κάποια σχέδια αλλά θέλω να αφιερωθώ στη γυναίκα μου και το παιδί μου. Βέβαια αν κάποτε ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο θα έχει να κάνει μόνο με την ομάδα της καρδιάς μου.»

Κρητική μαντινάδα στο τέλος της επίσημης ανακοίνωσης σου. Μια μαντινάδα για την αγωνιστική περίοδο η οποία αρχίζει σε δυο (2) εβδομάδες με τις ομάδες του νησιού να προετοιμάζονται σκληρά.

Εύχομαι γήπεδα πολλά

Η Σάμος να γεμίσει

Για να μπορέσει ο αθλητισμός

Τους νέους να κερδίσει

«Τέλος να ευχηθώ καλή αθλητική χρόνια σε όλους με υγεία πάνω από όλα και να πάρει το πρωτάθλημα ο καλύτερος. Βέβαια εννοείται για μένα, εύχομαι να είναι ο Πυθαγόρας!»

(Για το SamosSport.gr,
Ελευθερία-Ραφαέλλα Γερολύμου
Φοιτήτρια Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ)