Η Μελίνα Μαλλέ είναι 14 ετών μαθήτρια, κόρη του Χρήστου Μαλλέ, πρώην ποδοσφαιριστή του Άρη Θεσσαλονίκης και του ΑΟ Πολυκράτη Σάμου, έπειτα προπονητής του ΑΟ Πολυκράτη και ιδρυτής- προπονητής του ΑΟ Σάμου .
Η Μελίνα ξεκίνησε από μικρή να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και αφού η Σάμος δεν είχε γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα υποδομής αγοριών μέχρι το 2015. Στο επόμενο πρωτάθλημα 2016 δεν αγωνίστηκε, λόγω αλλαγών στην προκήρυξη, απαγορεύτηκε σε όλα τα κορίτσια άνω των 13 ετών να συμμετέχουν σε πρωταθλήματα παίδων, αλλά τότε ήρθε η πρόταση από την γυναικεία ομάδα του Διαγόρα Ραχών Ικαρίας, είπε το ναι και αγωνίστηκε στην γ΄εθνική κατηγορία, οι συμπαίκτριες της από τα πρώτα παιγνίδια την ονόμασαν κι όχι άδικα «θηλυκό Μανωλά », αλλά ας την αφήσουμε να μας τα διηγηθεί η ίδια.
Μελίνα ο λόγος σε σένα
Είμαι 14 ετών και από φέτος παίχτρια της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου Διαγόρα Ραχών. Η θέση μου στόπερ. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο το 2009 σε ηλικία 6,5- 7 ετών στις ακαδημίες του ΑΟΣάμου μια αντρική πρωτοποριακή ομάδα για τότε. Συνέχισα δυναμικά και γεμάτη όρεξη την πορεία μου. Πάντα δίπλα μου σε όλα ο πατέρας-προπονητής μου. Έφτασα στην ηλικία του pro-junior, συμμετέχοντας για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες. Οι εμπειρίες μου όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Συνεχίστηκαν με τουρνουά σε αλλά νησιά και το πλέον καθορισμένο πρωτάθλημα του προπαιδικού. Δεν ήμουν το μόνο κορίτσι πάντα, υπήρχαν κι αλλά 2-3 που προπονούνταν μαζί μας αλλά δεν το πήραν σοβαρά ωστόσο το σταμάτησαν σύντομα. Έχοντας μείνει πλέον μόνη μου με συντροφιά τα αγόρια, πράμα που μου άρεσε πολύ γιατί ήταν διαφορετικό, συνέχισα την πορεία μου προς το πρωτάθλημα του παιδικού πια, σε ηλικία 12-13 ετών. Ήμουν ψυχολογικά έτοιμη σε γενικές γραμμές να αντιμετωπίσω τις άλλες ομάδες. Υπήρξαν βέβαια και οι στιγμές που φοβόμουν και δεν ήμουν σίγουρη αν αυτό που έκανα ήταν σωστό, αλλά με την βοήθεια και την συμπαράσταση που μου δόθηκε από τους συμπαίκτες και από τον προπονητή μου κατάφερα εύκολα να τις ξεπεράσω. Στο τέλος του πρωταθλήματος 2014-2015 η ομάδα τερμάτισε 2η και εγώ είχα κάνει μια πολύ καλή εμφάνιση και ομαδικά δείξαμε έτοιμοι για την επόμενη χρονιά. Έφτασε η ώρα του πρωταθλήματος 2015-2016 όλοι ανυπομονούσαμε πολύ ,είχαμε όρεξη να παίξουμε δυστυχώς όμως δεν μπόρεσα να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου σε αυτό το πρωτάθλημα λόγω αλλαγών στην προκήρυξη, απαγορεύτηκε σε όλα τα κορίτσια αν των 13 ετών να συμμετέχουν σε πρωτάθλημα παίδων , πράγμα που με στεναχώρησε και πλήγωσε πολύ. Έπρεπε να βρω μια νέα γυναικεία ομάδα, για να μπορώ να συνεχίσω τους αγώνες μου. Ο προπονητής μου, μου πρόσφερε την γυναικεία ομάδα του Διαγόρα Ραχών Ικαρίας. Αρχικά ήμουν λίγο αρνητική για το γυναικείο ποδόσφαιρο, ίσως επειδή 7 χρόνια με αγόρια δεν είναι και λίγα. Μου ήρθε η ευκαιρία να πάω να τις δω στο δημοτικό στάδιο Καρλοβάσου όπου έπαιζαν αγώνα πρωταθλήματος εντός έδρας με την ομάδα του Ζωγράφου σε πρωτάθλημα Γ΄ εθνικής όπως έμαθα μετά. Μετά τον αγώνα πήγα μαζί με τον προπονητή μου στον προπονητή του Διαγόρα ο οποίος με περίμενε. Αρχικά ντράπηκα λίγο και φοβήθηκα τις αλλαγές και αν τα κορίτσια με δεχτούν στην ομάδα τους. Αλλά ήδη πολύ γρήγορα μου έδειξαν σχεδόν όλες, η καθεμία με τον τρόπο της ότι πλέον είμαι παίχτρια του Διαγόρα Ραχών. Απίθανο βρήκα καινούργια ομάδα Γ΄ εθνικής. Επιτέλους μπόρεσα να παίξω νόμιμα. Μετά από κάποιο μικρό χρονικό διάστημα κατέβηκα στην Ικαρία να κάνω μια προπόνηση μαζί τους να με δουν και να τις δω. Αν μου επιτρέπεται εδώ μια παρένθεση, μεγάλο εμπόδιο στα κορίτσια είναι το γήπεδο τους. Δεν έχει άδεια και βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση. Έτσι αναγκάζονται να παίζουν ακόμα και τους εντός έδρας αγώνες στο δημοτικό στάδιο Καρλοβάσου της Σάμου. Μετά από την προπόνηση αυτή ακολούθησε αγώνας εκτός έδρας για την 5η αγωνιστική με τις Νηρηίδες Φθίας στο γήπεδο της Μαγούλας Λαμίας. Ήταν το ντεμπούτο μου. Έκανα μια πολύ καλή εμφάνιση με βάση τα λόγια του προπονητή μου. Ακολούθησαν κι άλλοι αγώνες εντός-εκτός έδρας. Οι αγώνες πέρα από το παιχνίδι είναι μια καλή ευκαιρία για να γνωριστούμε καλύτερα με τις συμπαίκτριες μου και με τον προπονητή μου, να με μάθουν και να τις μάθω. Περνάμε απλά υπέροχα στα ταξίδια με διαφορά πράματα. Ήρθε όμως και το τέλος του πρωταθλήματος και με την νίκη υπέρ της Λαμίας τερματίσαμε στην 3η θέση έχοντας πίσω μας τις Νηρηίδες και τον Ακράτητο. Ήταν μια χρονιά γεμάτη εμπειρίες για μένα και θέλω να ευχαριστήσω κάθε έναν από την ομάδα μου (διοίκηση-προπονητή-συμπαίκτριεςς και τους φιλάθλους )που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Συνεχίζουμε δυναμικά του χρόνου!
Υ.Γ. Ευχαριστώ πάρα πολύ εσάς κύριε Οικονόμου και το samossport για την ευκαιρία που μου δίνεται να εκφράσω τις εμπειρίες μου στους φιλάθλους της Σάμου.
Η Μελίνα ξεκίνησε από μικρή να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και αφού η Σάμος δεν είχε γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα υποδομής αγοριών μέχρι το 2015. Στο επόμενο πρωτάθλημα 2016 δεν αγωνίστηκε, λόγω αλλαγών στην προκήρυξη, απαγορεύτηκε σε όλα τα κορίτσια άνω των 13 ετών να συμμετέχουν σε πρωταθλήματα παίδων, αλλά τότε ήρθε η πρόταση από την γυναικεία ομάδα του Διαγόρα Ραχών Ικαρίας, είπε το ναι και αγωνίστηκε στην γ΄εθνική κατηγορία, οι συμπαίκτριες της από τα πρώτα παιγνίδια την ονόμασαν κι όχι άδικα «θηλυκό Μανωλά », αλλά ας την αφήσουμε να μας τα διηγηθεί η ίδια.
Μελίνα ο λόγος σε σένα
Είμαι 14 ετών και από φέτος παίχτρια της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου Διαγόρα Ραχών. Η θέση μου στόπερ. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο το 2009 σε ηλικία 6,5- 7 ετών στις ακαδημίες του ΑΟΣάμου μια αντρική πρωτοποριακή ομάδα για τότε. Συνέχισα δυναμικά και γεμάτη όρεξη την πορεία μου. Πάντα δίπλα μου σε όλα ο πατέρας-προπονητής μου. Έφτασα στην ηλικία του pro-junior, συμμετέχοντας για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες. Οι εμπειρίες μου όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Συνεχίστηκαν με τουρνουά σε αλλά νησιά και το πλέον καθορισμένο πρωτάθλημα του προπαιδικού. Δεν ήμουν το μόνο κορίτσι πάντα, υπήρχαν κι αλλά 2-3 που προπονούνταν μαζί μας αλλά δεν το πήραν σοβαρά ωστόσο το σταμάτησαν σύντομα. Έχοντας μείνει πλέον μόνη μου με συντροφιά τα αγόρια, πράμα που μου άρεσε πολύ γιατί ήταν διαφορετικό, συνέχισα την πορεία μου προς το πρωτάθλημα του παιδικού πια, σε ηλικία 12-13 ετών. Ήμουν ψυχολογικά έτοιμη σε γενικές γραμμές να αντιμετωπίσω τις άλλες ομάδες. Υπήρξαν βέβαια και οι στιγμές που φοβόμουν και δεν ήμουν σίγουρη αν αυτό που έκανα ήταν σωστό, αλλά με την βοήθεια και την συμπαράσταση που μου δόθηκε από τους συμπαίκτες και από τον προπονητή μου κατάφερα εύκολα να τις ξεπεράσω. Στο τέλος του πρωταθλήματος 2014-2015 η ομάδα τερμάτισε 2η και εγώ είχα κάνει μια πολύ καλή εμφάνιση και ομαδικά δείξαμε έτοιμοι για την επόμενη χρονιά. Έφτασε η ώρα του πρωταθλήματος 2015-2016 όλοι ανυπομονούσαμε πολύ ,είχαμε όρεξη να παίξουμε δυστυχώς όμως δεν μπόρεσα να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου σε αυτό το πρωτάθλημα λόγω αλλαγών στην προκήρυξη, απαγορεύτηκε σε όλα τα κορίτσια αν των 13 ετών να συμμετέχουν σε πρωτάθλημα παίδων , πράγμα που με στεναχώρησε και πλήγωσε πολύ. Έπρεπε να βρω μια νέα γυναικεία ομάδα, για να μπορώ να συνεχίσω τους αγώνες μου. Ο προπονητής μου, μου πρόσφερε την γυναικεία ομάδα του Διαγόρα Ραχών Ικαρίας. Αρχικά ήμουν λίγο αρνητική για το γυναικείο ποδόσφαιρο, ίσως επειδή 7 χρόνια με αγόρια δεν είναι και λίγα. Μου ήρθε η ευκαιρία να πάω να τις δω στο δημοτικό στάδιο Καρλοβάσου όπου έπαιζαν αγώνα πρωταθλήματος εντός έδρας με την ομάδα του Ζωγράφου σε πρωτάθλημα Γ΄ εθνικής όπως έμαθα μετά. Μετά τον αγώνα πήγα μαζί με τον προπονητή μου στον προπονητή του Διαγόρα ο οποίος με περίμενε. Αρχικά ντράπηκα λίγο και φοβήθηκα τις αλλαγές και αν τα κορίτσια με δεχτούν στην ομάδα τους. Αλλά ήδη πολύ γρήγορα μου έδειξαν σχεδόν όλες, η καθεμία με τον τρόπο της ότι πλέον είμαι παίχτρια του Διαγόρα Ραχών. Απίθανο βρήκα καινούργια ομάδα Γ΄ εθνικής. Επιτέλους μπόρεσα να παίξω νόμιμα. Μετά από κάποιο μικρό χρονικό διάστημα κατέβηκα στην Ικαρία να κάνω μια προπόνηση μαζί τους να με δουν και να τις δω. Αν μου επιτρέπεται εδώ μια παρένθεση, μεγάλο εμπόδιο στα κορίτσια είναι το γήπεδο τους. Δεν έχει άδεια και βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση. Έτσι αναγκάζονται να παίζουν ακόμα και τους εντός έδρας αγώνες στο δημοτικό στάδιο Καρλοβάσου της Σάμου. Μετά από την προπόνηση αυτή ακολούθησε αγώνας εκτός έδρας για την 5η αγωνιστική με τις Νηρηίδες Φθίας στο γήπεδο της Μαγούλας Λαμίας. Ήταν το ντεμπούτο μου. Έκανα μια πολύ καλή εμφάνιση με βάση τα λόγια του προπονητή μου. Ακολούθησαν κι άλλοι αγώνες εντός-εκτός έδρας. Οι αγώνες πέρα από το παιχνίδι είναι μια καλή ευκαιρία για να γνωριστούμε καλύτερα με τις συμπαίκτριες μου και με τον προπονητή μου, να με μάθουν και να τις μάθω. Περνάμε απλά υπέροχα στα ταξίδια με διαφορά πράματα. Ήρθε όμως και το τέλος του πρωταθλήματος και με την νίκη υπέρ της Λαμίας τερματίσαμε στην 3η θέση έχοντας πίσω μας τις Νηρηίδες και τον Ακράτητο. Ήταν μια χρονιά γεμάτη εμπειρίες για μένα και θέλω να ευχαριστήσω κάθε έναν από την ομάδα μου (διοίκηση-προπονητή-συμπαίκτριεςς και τους φιλάθλους )που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Συνεχίζουμε δυναμικά του χρόνου!
Υ.Γ. Ευχαριστώ πάρα πολύ εσάς κύριε Οικονόμου και το samossport για την ευκαιρία που μου δίνεται να εκφράσω τις εμπειρίες μου στους φιλάθλους της Σάμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου