Συνέντευξη με τον Βολεϊμπολίστα του Πανερυθραϊκού Παναγιώτη Μάρκου

Ο 19χρονος Παναγιώτης Μάρκου γεννηθείς στην Αθήνα στις 17/05/97 ξεκίνησε να ασχολείται με το βόλεϊ από το 2013. Έπαιξε στον Ιωνικό Καρλοβάσου Σάμου αντρών,  από φέτος βρίσκεται στην Αθήνα λόγω σπουδών στο γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθήνας, αλλά ταυτόχρονα ασχολείται και με το βόλεϊ , αγωνίζεται στην εφηβική ομάδα του Πανερυθραικού.

Ο Παναγιώτης είναι γιος του παλαίμαχου αθλητή του βόλεϊ Μανώλη Μάρκου ο οποίος είχε αγωνιστεί με τη φανέλα πολλών ομάδων συμπεριλαμβανομένου τον Παμβοχαϊκό και τον Φοίνικα Σύρου. 

1)Τι είναι για σένα το βόλεϊ;

 Για μένα το βόλεϊ ξεκίνησε ως ένας εναλλακτικός  τρόπος να περνάω τον χρόνο μου, ένα νέο χόμπι. Καθώς όμως σιγά-σιγά είχα την  ευκαιρία να το γνωρίσω καλύτερα, το αγάπησα πραγματικά. Του έδωσα ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μου, ακόμα και την πιο δύσκολη χρονιά της μαθητικής ζωής μου, αυτή ης τρίτης λυκείου. Τώρα είχα την τιμή να γίνω μέρος ενός πολύ μεγάλου συλλόγου, τον Πανερυθραϊκό και πλέον το βόλεϊ για μένα είναι τρόπος ζωής. Όποιος πιστεύει  ότι η ζωή του αθλητή είναι εύκολη, κάνει λάθος. Χρειάζεται πολλές θυσίες και λόγω του εντατικού προγράμματος της ομάδας μου, έχω στερηθεί πολλές από τις "χαρές" του νέου φοιτητή αλλά αυτό που κάνω το αγαπώ και δεν θα το άλλαζα.

2)Μέχρι πέρυσι ήσουν υπό τις οδηγίες του πατέρα σου, φέτος για πρώτη χρονιά  με άλλον προπονητή . Πόσο δύσκολο είναι αυτό ;   
 Αν και ο πατέρας μου ήταν πολύ θετικός απέναντί μου, ξέραμε και οι δύο ότι οι γνώσεις που μπορούσε να μου μεταδώσει ήταν κάπως περιορισμένες διότι πάντα ήταν κι αυτός παίχτης. Ακολουθούσε εντολές, δεν τις έδινε. Ευτυχώς θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά υπάκουο και πιστεύω ότι δεν θα είχα πρόβλημα συνεργασίας με κανένα προπονητή. Οι νέοι μου προπονητές σε συνεργασία με κάποιους παίχτες βετεράνους που διαθέτει η ομάδα μου, με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και η βελτίωσή μου, είναι αρκετά αισθητή χάρη σ' αυτούς.

3)Ήταν  εύκολο το άλμα από τον Ιωνικό Σάμου στον Πανερυθραϊκό;

 Η αλήθεια είναι πως το άλμα από την μία ομάδα στην άλλη, ήταν δυσκολότερο απ' ότι νόμιζα. Όταν το επίπεδο  μεγάλωσε, από την Κορυφή βρέθηκα στον πάτο και πρέπει να δουλεύω σκληρά κάθε μέρα για να καταφέρω ταυτόχρονα με την βελτίωσή μου, να κερδίσω τον σεβασμό των συμπαικτών μου, κάτι που πιστεύω ότι έχω αρχίσει να το καταφέρνω. 

4)Στη Σάμο σε πιο  επίπεδο είναι το βόλεϊ αντρών κατά τη γνώμη σου

    Τώρα που έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα του βόλεϊ αντρών βλέπω ότι το επίπεδο είναι αρκετά χαμηλότερο αλλά πιστεύω πως ένας βασικός παράγοντας γι' αυτό είναι ότι κάνεις στο νησί πέρα από μερικά άτομα μετρημένα στα δάχτυλα, δεν ενδιαφέρεται για να ανεβάσει αυτό το επίπεδο και δεν μιλάω για τους παίχτες... Έχω δει μερικά ταλέντα στη Σάμο που ξέρω ότι κανείς δεν θα τα αναγνωρίσει γιατί δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον.

  5)Ποια είναι μέχρι τώρα η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σου; 

Θα έλεγα πως η καλύτερη στιγμή μου μέχρι τώρα είναι που καταφέραμε με την εφηβική ομάδα να κερδίσουμε τον τελικό ΕΣΠΑΑΑ και όταν άκουσα στα ηχεία το όνομα μου στην απονομή του MVP πραγματικά χάρηκα. Όχι  γιατί πήρα αυτό τον τίτλο.  Χάρηκα γιατί ένιωσα ότι ήμουν κι εγώ ένα μέρος της νίκης που κάναμε. Ένιωσα ότι η ομάδα με χρειάζεται όσο την χρειάζομαι κι εγώ. Η χειρότερη στιγμή μου μέχρι τώρα είναι όταν μου είχε προκύψει ένας  μικροτραυματισμός και έμεινα εκτός σε μερικές προπονήσεις και η καθημερινότητα μου ήταν κενή χωρίς αυτές.

  6)Κάνοντας την αυτοκριτική σου, ποιο θεωρείς ότι είναι το δυνατό σου σημείο και ποιο το αδύνατο;  

Θεωρώ ότι το δυνατό μου στοιχείο σωματικά είναι η δύναμή μου και με βοηθάει επίσης το ύψος μου. Πνευματικά με βοηθάει αρκετά ο εγωισμός μου και με κάνει να μην τα παρατάω και να μην επηρεάζομαι από τα λάθη μου στην ώρα του αγώνα. Όσο για το αδύνατο σημείο μου, πιστεύω πως αν καταφέρω να βελτιώσω την άμυνα μου και το άλμα μου, θα ανεβάσω τον εαυτό μου αρκετά επίπεδα.

 7)Ποιον αθλητή έχεις ως πρότυπο;

 Ο αθλητής πρότυπο για μένα αυτή τη στιγμή είναι ο Γρηγόρης Τραπεζουντίδης. Είναι συμπαίκτης μου στην αντρική ομάδα. Αν και 42 χρονών με 3 παιδιά και ασφυκτικό πρόγραμμα λόγω της δουλειάς του Καταφέρνει να μας δείχνει σε όλους κάθε μέρα εξαιρετική αντοχή στο γήπεδο και πάθος για το άθλημα. Μακάρι όταν φτάσω στην ηλικία του να καταφέρω να είμαι σαν κι'αυτόν.

  8) Ποιά είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

 Η πρώτη υποχρέωση μου αυτή την στιγμή είναι να τελειώσω τις σπουδές μου. Αν ταυτόχρονα με αυτές μου παρουσιαστεί κάποια ευκαιρία να προχωρήσω και στον κόσμο του βόλεϊ, με μεγάλη μου χαρά θα την ακολουθήσω. Είναι σίγουρα ένα όνειρο για μένα να καταφέρω να παίξω στην α1 κατηγορία.

 9)Ήρθε και η τιμητική διάκριση  στα τελικά των εφήβων της ΕΣΠΑΑΑ σε ανακήρυξαν  MVP των τελικών  πια τα συναισθήματα;

Ήταν σίγουρα μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Δεν κυνήγησα κάτι  τέτοιο, ήθελα μόνο να δώσω το 100% των ικανοτήτων μου για να κερδίσει η ομάδα μου. Όπως είπα και παραπάνω ο τίτλος αυτός ήταν μια μεγάλη ικανοποίηση για μένα διότι ένιωσα ότι η ομάδα με χρειάζεται για να συνεχίσει τις νίκες. 

10)Πώς θα βαθμολογούσες τη  χρονιά σου, σε προσωπικό επίπεδο με άριστα το δέκα  ;

  Η χρονιά ακόμα δεν έχει τελειώσει και αυτή τη στιγμή έχουμε να παίξουμε τους πιο δύσκολους αγώνες μας αλλά θα μου έβαζα ένα 8 γιατί είναι η πρώτη χρονιά που ασχολήθηκα τόσο πολύ με το βόλεϊ και θεωρώ ότι τα πάω αρκετά καλά. Οι επόμενοι μου στόχοι για να φτάσω το 10 είναι να διεκδικήσουμε ότι μπορούμε με την εφηβική μας ομάδα το πανελλήνιο πρωτάθλημα και να καταφέρω να αποδείξω στον προπονητή της αντρικής ομάδας ότι αξίζω κι εγώ μια θέση μέσα στο γήπεδο.

  11)Κάτι για το τέλος; 

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος χτισμένος πάνω στα θεμέλια του αθλήματος και όσο τον γνωρίζω με τραβάει όλο και περισσότερο. Θα προσπαθώ καθημερινά να κάνω περήφανους όλους αυτούς που πιστεύουν σε μένα. Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας.

(Νίκος Οικονόμου)