Συνέντευξη με τον αθλητή μπάσκετ Κώστα Τριπόδη

Ο Κώστας Τριπόδης γεννήθηκε  στις 7/4/ του 1982 στην Αμερική. Ήρθε οικογενειακώς στην Σάμο το 1988 Ασχολήθηκε με το μπάσκετ από 12 χρονών και έπαιξε στις Αναγέννηση- Κούρο-Πολυκράτη-Κούρο Τελευταία του μεταγραφή από τον Πολυκράτη στον Κούρο.

Το samossport σας καλωσορίζει κ. Τριπόδη

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το μπάσκετ ;

Μεγάλωσα στον Πύργο  Σάμου . Όλα τα παιδιά εκεί παίζαμε ποδόσφαιρο όπως και εγώ μαζί τους .Στο γυμνάσιο λόγο έργων έσκαψαν όλο το γήπεδο ποδόσφαιρου. Έτσι το μόνο γήπεδο που είχε απομείνει ήταν του μπάσκετ . Από την πρώτη στιγμή που έβαλα το πρώτο καλάθι κόλλησα…..

Τι έχετε κερδίσει και τι χάσει από τον αθλητισμό όλα αυτά τα χρόνια ;

Κέρδη πολλά. Φίλους , αμέτρητες εμπειρίες, άπειρα συναισθήματα.  Τι έχω χάσει; Ώρες ατελείωτες στο δρόμο. Λόγο ότι έμενα στον Πύργο σχεδόν παρά μέρα έκανα δρομολόγιο μέχρι το Βαθύ. Πολλές ήταν οι φορές που δεν μπορούσαν να με φέρουν στην προπόνηση αλλά η τρέλα μου για το μπάσκετ ήταν τέτοια που ερχόμουν με οτοστόπ.

 

Ποια είναι μέχρι τώρα η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στην καριέρα σου;

Ας ξεκινήσουμε με την χειρότερη: Ήταν στο εφηβικό ως παίκτης της Αναγέννησης όπου φτάσαμε στον τελικό του πρωταθλήματος αήττητοι , χάσαμε από το Καρλόβασι στο τέλος του αγώνα με 2 πόντους.
Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν πέρυσι μετά από μια παρεξήγηση,  η οποία με οδήγησε στο  να φύγω  από την ομάδα , όλοι οι συμπαίκτες μου πήραν το μέρος μου. Ήταν ένα συναίσθημα το οποίο δε θα ξεχάσω ποτέ γιατί ένιωσα ότι δεν ήμασταν απλά 12 άτομα που έπαιζαν μπάσκετ αλλά μια οικογένεια.

 Υπάρχει κάποια στιγμή που θα ήθελες να ξεχάσεις;  

Ο περσινός αποκλεισμός από τον τελικό κυπέλου με την ομάδα του Πολυκράτη στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα από την έκπληξη του θεσμού  Μαίανδρος.

 Πως αισθάνθηκες όταν έφυγες από τον Κούρο μετά από 16 χρόνια, για να αγωνιστείς στον Πολυκράτη;

Η περσινή χρονιά ενώ φαινόταν ότι θα ξεκινούσε με τους καλύτερους οιωνούς, για μια ασήμαντη παρεξήγηση με ένα από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Κούρου, βρέθηκα να απολογούμαι. Έχοντας προσφέρει τόσα χρόνια στην ομάδα από όπου μπορούσα , μου άφησε μία πικρία η όλη συμπεριφορά τους προς το πρόσωπο μου. Έτσι αποφάσισα να αλλάξω λίγο περιβάλλον και βρέθηκα στην ομάδα του Πολυκράτη.

 Φέτος επέστρεψες . Τι άλλαξε;

Γιατί τελικά το όλο θέμα ήταν μία παρεξήγηση η οποία λύθηκε άμεσα και η επιστροφή μου ήταν αναπόφευκτη. 

Τι θα έλεγες στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούνε με το συγκεκριμένο άθλημα;
Υπομονή , επιμονή , καθημερινή προσπάθεια , πολύ δουλειά και κυρίως τα μυαλά μέσα στο κεφάλι.

Όταν θα σταματήσεις πια να παίζεις μπάσκετ , θα συνεχίσεις να ασχολήσε    έστω από άλλα πόστα με το άθλημα ;
Νομίζω  κ . Οικονόμου πως ακόμη έχω κάποια χρόνια που μπορώ να προσφέρω σαν παίκτης στην ομάδα μου. Όταν όμως έρθει εκείνη η στιγμή  φυσικά και θα ασχοληθώ . Το μπάσκετ για εμένα είναι τρόπος ζωής. Και επειδή κατ εμέ το μέλλον είναι οι νέοι  παράλληλα με την αθλητική μου δραστηριότητα  έχουμε ήδη συστήσει  με κάποια φιλικά μου πρόσωπα  ένα νέο σωματείο τον ΑΘΛΕΩΝ. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε κάτι από μηδενική βάση ώστε τα δικά μας παιδιά σε λίγα χρόνια να πλαισιώσουν τα μελλοντικά τμήματα μας.

 Κάτι για το τέλος;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρώτον εσάς που μου δώσατε την δυνατότητα να εκφράσω δημόσια τα όσα νιώθω γι΄αυτό το άθλημα. Κυρίως όμως θα ήθελα να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ένα άτομο που έχει σταθεί τόσα χρόνια κοντά στην ομάδα του Κούρου και κατ επέκταση σε εμένα. Τον Παπαγεωργίου Πάρη όπου με τον οποίο συνυπάρξαμε σαν συμπαίκτες 15 χρόνια και τον αισθάνομαι σαν ένα πολύ δικό μου άνθρωπο ο οποίος σε ότι και να χρειάστηκα την βοήθεια του πάνω στα μπασκετικα δρώμενα ήταν εκεί να βοηθήσει και όχι να μου φέρει εμπόδια.
(Νίκος Οικονόμου)